Według danych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), depresja jest najczęściej występującym zaburzeniem psychicznym na świecie. Jako statystyczny problem zdrowotny aktualnie zajmuje 4. miejsce w rankingu chorób XXI wieku. Szacuje się, że statystyka znacznie się pogorszy i już w 2020 roku ta choroba zaklasyfikuje się na 2. miejscu. Dzięki wielu kampaniom społecznym problem jakim jest depresja jest coraz bardziej znany i przestaje być tematem tabu. Świadomość społeczeństwa znacznie wzrasta, co w efekcie przynosi pozytywne skutki – osoby cierpiące na tę chorobę częściej podejmują leczenie, a rodzina i znajomi wiedzą jak pomóc i gdzie znaleźć wsparcie.
Kilka faktów:
- Na depresję zdecydowanie częściej cierpią kobiety.
- Grupa wiekowa najczęściej dotykana chorobom mieści się w zakresie 35-50 lat.
- W Polsce na depresję cierpi ponad 1,5 miliona osób.
- Co 10 pacjent zgłaszający się do lekarza z powodu innych dolegliwości, ma pełnoobjawową depresję.
- Depresję należy leczyć i często można ją całkowicie wyleczyć.
- Wyróżniono 3 rodzaje depresji: lekką, umiarkowaną i ciężką (głęboką).
Objawy wskazujące, że mamy do czynienia z depresją
Najbardziej charakterystycznym objawem depresji jest znaczne obniżenie nastroju, anhedonia (niemożliwość odczuwania radości). Często chorzy odczuwają zobojętnienie, mają poczucie beznadziejnej pustki, towarzyszy im smutek i płacz. Bardzo częstym, choć nietypowym objawem jest lęk nieokreślony i uczucie paraliżującego strachu – pacjent nie potrafi określić co powoduje u niego to uczucie i mimo niemożliwości określenia źródła lęku nie potrafi się go wyzbyć. Inne objawy to poczucie bezsensu życia i beznadziejności, a przy depresji ciężkiej myśli samobójcze i autowizualizacje śmierci i cierpienia.
W przebiegu depresji, poza charakterystycznymi objawami, nader często występują inne dolegliwości somatyczne, które mogą powodować błędy diagnostyczne. W diagnozowaniu depresji nierzadkim symptomem są zaburzenia snu przejawiające się w różnoraki sposób – problemy z zasypianiem, płytki sen, koszmary senne lub nieustanna senność, niemożliwość wybudzenia się, uczucie wyczerpania nawet po 8 godzinach nieprzerwanego snu. Innymi faktorami mogącymi wskazywać na występowanie depresji są: brak apetytu, spadek libido, nasilone bóle głowy, problemy gastryczne a nawet bóle w klatce piersiowej.
Powyższe objawy prowadzą do ograniczenia aktywności życiowej, utraty dotychczasowych zainteresowań. Chory na depresję nie potrafi podejmować decyzji, nie dostrzega sensu. Doprowadza to do efektu błędnego koła – poprzez uczucie beznadziejności często połączone z wyczerpaniem popełnia coraz więcej błędów, co powoduje jeszcze większe poczucie beznadziejności.
Sposoby leczenia
Dzięki społecznej popularyzacji tematu depresji, chorzy mogą liczyć na szybszą, a dzięki temu skuteczniejszą pomoc. Najlepsze skutki przynosi połączenie terapii psychologicznej z farmakoterapią. Najczęściej stosowaną metodą terapeutyczną jest metoda skierowana na szybkie rozwiązania, czyli poznawczo-behawioralna. Psychologowie i psychiatrzy zalecają często fototerapię – ekspozycję pacjenta na światło. Nie należy umniejszać ważności diety i odpowiedniego motywowania chorego do podjęcia aktywności fizycznej.
Ważną kwestią leczenia depresji jest wsparcie bliskich. Osoby towarzyszące choremu, dla jego dobra powinny zasięgnąć opinii jak skutecznie pomóc, co należy mówić, a jakich słów należy unikać. Depresja jest niezwykle trudną chorobą, w której pacjentowi bez wsparcia bliskich będzie o wiele trudniej wyzdrowieć, a cały proces może ulec wydłużeniu.
