Zawał serca polega na zamknięciu naczynia wieńcowego, najczęściej poprzez oderwanie blaszki miażdżycowej, co w konsekwencji doprowadza do martwicy komórek w danym obszarze serca.
W ciągu roku zawał mięśnia sercowego dotyka około 100.000 Polaków, a umieralność jest bliska 38%.
Do grupy wyższego ryzyka zachorowania na zawał serca należą osoby, które przekroczyły 50 rok życia. Dodatkowo według statystyk u mężczyzn odnotowuje się wyższy wskaźnik zachorowalności niż u kobiet. Kolejnym czynnikiem są predyspozycje genetyczne, na które mamy ograniczony wpływ – choroba niedokrwienna stwierdzona w wywiadzie rodzinnym zwiększa ryzyko zachorowania u potomstwa średnio
o 20 – 30 %.
Do czynników ryzyka, na które mamy wpływ należą między innymi: dbałość o prawidłowy poziom cholesterolu, kontrola nadciśnienia, utrzymanie prawidłowej wagi, niepalenie papierosów, kontrola cukrzycy oraz regularny wysiłek fizyczny.
Najczęstszym objawem zawału mięśnia sercowego jest silny ból
w klatce piersiowej, trwający zazwyczaj ponad 20 minut
i nieustępujący po zażyciu Nitrogliceryny, Captoprilu. Do pozostałych objawów należą: duszność, zlewne zimne poty, uczucie niepokoju, bladość skóry, a także mdłości i wymioty.
Postępowanie przedszpitalne obejmuje przede wszystkim uspokojenie chorego oraz usadzenie go w wygodnej pozycji siedzącej. Osoba przechodząca zawał nie może wykonywać jakiegokolwiek wysiłku fizycznego. Następnie należy wezwać pogotowie ratunkowe,
a w czasie oczekiwania na przyjazd pomocy nie opuszczać poszkodowanego i kontrolować jego stan. Zaleca się podanie kwasu acetylosalicylowego (Aspiryna) 160 – 325 mg w tabletce do pogryzienia, po uprzednim upewnieniu się, że poszkodowany zażywał wcześniej Aspirynę i nie jest na nią uczulony.
|
|
Więcej informacji tutaj |
